MEDIA
Kijk uit: Wanneer het verkeer je raakt
Artikel van een lotgenoot in HLN
Getuigenis van een lotgenoot na onze wandeling
Iets meer dan 8 jaar geleden, 15 januari 2015.
Een dag die voorgoed mijn leven, mijn zijn en mijn omgeving zou veranderen.
Waar ik na een zwaar feestje zou beslissen om bij vrienden te slapen, stapte ik alsnog in mijn wagen om de weg naar huis aan te gaan.
Dit zou me wel lukken, dacht ik. Dronken geraak ik er wel en een ongeval… dat overkomt mij niet.
100 meter is me gelukt, voor ik een fietser aanreed en uren nadien verdwaasd en verdwaald wakker werd in een stalen bed dat het mijne niet was.
Zowel haar wereld, als de mijne stortte in.
Onmacht, schuldgevoelens, ademnood en de start van struggelingen met pijn.
Zowel voor haar als voor mij.
Iets meer dan 8 jaar later sta ik aan het station Gent Sint Pieters te wachten op haar.
Zij die mij jarenlang niet onder ogen kon zien, zij die afzag, leed en mensen verloor door mijn toedoen.
We huilen, we praten, we knuffelen en we boffen dat we er nog zijn.
We gaan wandelen met lotgenoten, mensen die net als ik een fout maakten die onomkeerbaar is en ik herinner me aan het eerste contact met Even Zeer. De eerste keer dat ik effectief kon praten met iemand die het écht begreep in plaats van familie en vrienden die me lieten weten dat alles goed kon komen nog zonder dat ze maar een haar beseften wat er in mijn hoofd en lijf omging.
En vandaag bedenk ik dat ik dankbaar ben. Voor de lotgenoten en organisaties zoals ‘Even Zeer’ en ‘Rondpunt’ die daders met slachtoffers laten bemiddelen
Want ja, Ondanks we er allemaal niet meer wilden zijn omdat we onszelf niet meer waardig vonden of niet konden leven met het idee iemand zijn leven te hebben genomen, hebben die organisaties samen met vrienden en familie ons erdoor geholpen.
We denken namelijk nog steeds al te vaak van niet, maar we zijn ook mensen en de tijd valt helaas niet terug te draaien.
En ik bof. Want tussen al diemensen die ik sprak, waren wij de enige die met elkaar in contact konden staan.Anderen mochten of konden niet of kregen geen kans doordat ze hun slachtofferverloren hadden.
En praten helpt, schuldgevoelens verdwijnen niet, maar tijdheelt altijd een beetje door met anderen te praten en trachten die eneontspoorde rail in je leven een plaats te geven.
En ik hoop dat organisaties zoals Even Zeer blijven bestaan ondanks ze geen subsidies krijgen, want praten is zo belangrijk en had ik 8 jaar geleden dit alleen moeten verwerken, was ik er waarschijnlijk niet meer geweest en ook dat had in mijn hoofd een terechtstelling geweest. Een compensatie voor verloren karmapunten, maar ik ben er nog. Sterker dan ooit en zal er alles voor doen om samen met haar en anderen die hetzelfde meemaakten hierdoor te komen.
Lieve groet,
Sanne S.
Sterke getuigenis op MNM voor de verkeersweken!
Magalie verloor haar beste vriendin in een ongeval: "De andere chauffeur had teveel gedronken...". We hebben het op MNM over jou. En vooral: hoe jij je gedraagt op de weg. Ben je ooit al eens na een pintje te veel toch nog achter het stuur gekropen? Goed wetende dat je niet meer zou mogen rijden...
Emotionele getuigenis over auto-ongeluk met dodelijke afloop
Om de getuigenis te bekijken: klik hier
Sterke getuigenis op MNM voor de verkeersweken!
Cynthia raakte betrokken bij een dodelijk ongeval. Stel, je zit in de wagen en plots knalt er een motor tegen je, de motorrijder sterft na het ongeval... Bij Cynthia werd dat werkelijkheid. Vandaag, 1,5 jaar later, is haar leven helemaal veranderd.
Boek: Mij overkomt het niet - Sabine Cocquyt
Een verkeersongeval veroorzaken: wat doet dat met iemand?Sabine Cocquyt geeft de anonieme veroorzakers in de rubriek 'ongevallen' van uw krant een gezicht. Ze heeft vijf indringende gesprekken. Over de schaamte die veroorzakers vaak in een isolement drijft. Over het wachten op proces en straf. Over torenhoge schuldgevoelens die hen ervan weerhouden hulp te vragen of te aanvaarden. Verhalen over angst voor de slachtoffers of nabestaanden. Het verlangen om een kaartje te schrijven en spijt te betuigen. Hun zoektocht naar herstel.
Een verkeersongeval kan iedereen overkomen, vluchten is niet de oplossing
Duidingsmagazine "Pano" kroop vanavond in het hoofd van mensen die vluchtmisdrijf gepleegd hebben. Even Zeer vzw, een lotgenotenvereniging van mensen die een verkeersongeval veroorzaken, wil de strijd tegen vluchtmisdrijf aangaan en pleit ervoor om bij de slachtoffers te blijven. Toch vangt de vzw ook mensen op die vluchtmisdrijf gepleegd hebben. Ze hoopt dat de constructieve aanpak meer zal opleveren dan een louter repressief beleid of vooroordelen.
Praktisch gids na een verkeersongeval: Als het verkeer je raakt
Na een verkeersongeval worden slachtoffer, veroorzaker en zijn omgeving geconfronteerd met vele vragen. Deze praktische gids richt zich tot iedereen die (in)direct betrokken raakte bij een verkeersongeval. In de gids vinden ze een antwoord op vragen over de juridische, verzekeringstechnische, sociale, emotionele en medische gevolgen van een verkeersongeval.
Boek: Het spijt mij - Sabine Cocquyt
De chauffeur van een schoolbus die door een ongelukkig manoeuvre zijn vaste begeleidster overrijdt. Een mama van twee die een seconde niet goed oplet, een klap hoort en dan haar hart voelt stilstaan omdat er achter haar auto een scholier ligt. Een jongen die omkomt bij een weekendongeval terwijl zijn vriend achter het stuur ervan afkomt met een whiplash. Een vrouw die het zebrapad oversteekt en wordt gegrepen door een automobilist die vluchtmisdrijf pleegt.
Sommigeongevallenconfronteren ons met de vernietigende kracht van het noodlot. En ‘ons’, dat zijn in de eerste plaatsslachtoffers en veroorzakers, want beide partijen moeten leren leven met wat gebeurd is. In 'Het spijt mij' volgt Sabine Cocquyt debemiddelingdie na zo’n tragische gebeurtenis wordt opgestart. Wil een moeder de veroorzaker van het ongeval dat haar zoon het leven kostte in de ogen kijken? En wat zeg je als veroorzaker tegen de vrouw die je een paar weken voordien van haar sokken reed?Verhalen die de kracht van bemiddeling tonen.
Cleo
Voor deze film heeft Eva nauw samengewerkt met enkele lotgenoten van Even Zeer.
Verhaal: Cleo (17) overleeft een verkeersongeval met vluchtmisdrijf waarin haar ouders om het leven komen. Haar liefhebbende oma probeert Cleo en haar broertje een warm nest te bieden, maar moet het ontgelden met een rebelse tiener, die troost zoekt in de 12-jaar oudere, mysterieuze Leos.